توضیحات
کیسه هوا چیست ؟ ایربگ چیست ؟
کیسه هوا (Air bag) یک وسیله ایمنی در خودروست که با پوشش پارچه ای انعطاف پذیر از هوا پر شده و سرنشین را پس از برخورد شدید اتومبیل حفظ می کند.
در ماشین های مدرن ممکن است کیسه های هوای متعدد در جهات مختلف وجود داشته باشند که با توجه به شدت ضربه و زاویه برخورد هر کدام فعال شوند. کیسه های هوا به عنوان مکملی در حفاظت جان افرادی که از کمربند ایمنی استفاده می کنند طراحی شده اند و بیشتر این کیسه ها یک بار عمل می کنند.
اولین طرح تجاری کیسه هوا در اتومبیل های سواری در دهه 1970 با موفقیت محدود مواجه شد. گسترش این سیستم در دهه های 1980 و 1990 با دو کیسه هوا برای راننده و سرنشین جلو دنبال شد و اکنون در خودروهای جدید به 4 عدد یا بیشتر رسیده است.
برخی از پژوهش‌ها نشان می‌دهد که اگر کمربند ایمنی بسته شود کیسهٔ هوا تا ۸ درصد امکان مرگ سرنشین را می‌کاهد. کیسه‌های هوا هر ساله در حال ارتقا کارایی می‌باشد. امروزه کیسه‌های هوا بعد از برخورد خودرو با موانع سخت در کسری از ثانیه باد شده و بین سر و بدن سرنشینان با اجزاء داخل خودرو حائل می‌شود. در این میان کمربند ایمنی با ایجاد شتاب منفی روی بدن مسافرین، باعث کاهش یافتن ضربه وارده می‌شود.
خطرات ايربگ
برطبق آمار منتشر شده در آمريکا از سال 1990 تاکنون ايربگ جان 2620 نفر را در تصادفات نجات داده ولي در همين دوره 87 نفر در اثر جراحات ناشي از استفاده از اين بالشتک ها جان خود را از دست داده اند. يعني خطر استفاده از ايربگ چيزي در حدود 3.3 درصد است.
ساختار کیسه هوا یا ایربگ
خود کیسه هوا که از پارچه نایلونی و سبک ساخته شده و در بین فرمان، داشبورد، در صندلی‌ها و درها جاسازی شده‌است.
حسگر (سنسور) وسیله‌ای است که به کیسه فرمان می‌دهد تا پر از گاز مخصوص شده و باد شود. باد شدن زمانی صورت می‌گیرد که نیرویی معادل با نیروی برخورد خودرو با سرعت ۱۶ تا ۲۴ کیلومتر بر ساعت، به دیوار آجری باشد. در اثر برخورد، یک جزء در این سیستم تغییر مکان داده، باعث بسته شدن یک مدار الکتریکی شده و به سنسور فرمان می‌دهد که تصادف اتفاق افتاده‌است. سنسور، اطلاعات لازم را از شتاب سنج دریافت می‌کند.
سیستم باد کننده، با ترکیب تری نیترید سدیم و نیترات پتاسیم جامد، اشتعال صورت می‌گیرد و در کسری از ثانیه گاز نیتروژن تولید می‌شود. جریان گاز نیتروژن گرم، کیسه را باد می‌کند. کیسه نیز با سرعتی در حدود ۳۲۲ کیلومتر بر ساعت از محل خود خارج می‌شود. یک ثانیه بعد، گاز نیتروژن سریعاً از سوراخ‌های ریزی که در کیسه تعبیه شده خارج می‌شود.
نکات ایمنی ایربگ
رعایت فاصله 25 سانتی متر بین سرنشین و کیسه باید باشد. فاصله کمتر خود می تواند باعث جراحت شخص گردد.
برای افراد خرد سال امن تر است که سیستم کیسه هوا را خاموش کنیم تا از جراحات وارد به صورت و گردن در مان ضربه جلوگیری به عمل آید.
کودکانی که در صندلی کودک قرار می گیرند به علت نزدیکی سرشان به کیسه هوا هرگز مقابل صندلی کیسه دار قرار نگیرند.
توضیحات کلی در مورد ایربگ
در ایربگ 3 قسمت وجود دارد که در مجموع باعث انجام کار مذکور می شود:
1- کيسه نازکی از پارچه نایلونی که در فرمان و داشبورد و این اواخر در درها و صندليها تا شده و جاسازی می شود.
۲- سنسور تصادف که باعث یا همان بادشدن و فعال شدن کيسه هوا می شود. فعال شدن کيسه هوا وقتی اتفاق می افتد که نيروی تصادف، حداقل، معادل نيرویی باشد که در اثر برخورد با یک دیوار آجری با سرعت 10تا 15 مایل بر ساعت ( 16 تا 24 کيلومتر بر ساعت ) ایجاد می شود.این سنسور اطلاعات موردنياز را از یک شتاب سنج که در یک تراشه جاسازی شده دریافت می کند.
inflation system -۳ یا همان سيستم فعال کردن ایربگ و بادشدن آن NaN3 را با KNO3 ترکيب کرده و گاز نيتروژن توليد می کند.همين نيتروژن گرم است که باعث باد شدن ایربگ می شود. یک لحظه بعد گاز از سوراخ های بسيار ریز ایربگ خارج شده و کيسه هوا خالی می شود.
این فرآیند فقط 1/25 ثانيه ( یه وقت نخونيدش 1.25 ثانيه منظورم ۴۰ميلی ثانيه بوده) طول می کشد و زمان باقی مانده نيز برای جلوگيری از صدمات جدی سرنشينان خودرو کافی است. همچنين در این بين ماده پودری از ایربگ خارج می شود که معمولا” پودر تالک یا نشاسته ذرت است که بوسيله سازنده کيسه هوا بکار می رود تا کيسه قابليت تاشوندگی و نرم بودن خود را در مدتی که بصورت غير فعال در فرمان یا داشبورد و یا درها (یا هر جای دیگه) قرار دارد حفظ کند.
